Ik ben een Mahayana Boeddhist in de Gelugpa traditie van het Tibetaans Boeddhisme. Deze traditie heeft nogal wat eigenschappen die mijn wetenschappelijk getrainde denken doen steigeren. Jammer genoeg zijn een aantal van die dilemma’s in het hart van de traditie te vinden. Het hoort erbij, voor mij: mijn scepsis navigeren is deel van een hedendaags Boeddhist te zijn.
Toch ben ik niet zo sceptisch als de Bachelor’s. Ik geloof wel in wedergeboorte. Ik geloof (met wat aarzelingen) in de mogelijkheid een Boeddha te worden.
Dat zijn precies de twee zaken die je nodig hebt om op Bodhicitta (*) te kunnen mediteren op een manier die in de buurt komt van wat de traditie bedoelt.
Laat ik dus beginnen met de basis. Bodhicitta is De Verlichtingsgeest. Het is de diep gevoelde intentie of keuze een Boeddha te worden om alle bewuste wezens uit Samsara te verlossen. Hier hoort het ontwikkelen van vriendelijkheid voor alle wezens, inclusief je baas, en het inzicht dat niemand naar Nirvana gehaast kan worden. Geduld is dus ook een essentieel aspect van het verhaal.
Het gaat er in deze traditie dus om dat je gemotiveerd wordt om Boeddha te worden, niet slechts een Bodhisattva. Een Boeddha is tenslotte meer in staat mensen te helpen, met zijn alwetendheid bijvoorbeeld. Een Bodhisattva is een wezen die aan het trainen is Boeddha te worden.
Tja, en dan komt mijn scepsis boven. Alwetend? Almachtig – zelfs binnen de grenzen van wat karma toe staat – geloof ik dat allemaal? Verder lezen Bodhicitta meditatie voor sceptici